Ο θεός να βάλει το χέρι του

Πού μυαλό τώρα για μπάλα,μετά από όσα έγιναν μέσα στην εβδομάδα που μας πέρασε και που σίγουρα κάποια στιγμή θα ξαναγίνουν?
Ώρες ώρες το ποδόσφαιρο φαντάζει μύγα μπρος στην τεράστια δυναμική και τα επακόλουθα που αποπνέουν από τους χιλιάδες Έλληνες διαδηλωτές.
Είναι να μη γίνει η αρχή.
Θεωρώ ότι είναι ώρα να ασχοληθούμε μια φορά και πολύ σοβαρά με τη πολιτική,να δηλώσουμε παρών στις κινητοποιήσεις,μπας και μπορέσουμε να βάλουμε ένα λιθαράκι κι εμείς,στην αλλαγή του πολιτικού μας σκηνικού.
Αυτό όμως που πραγματικά με προβληματίζει,είναι το γεγονός, πως δε μπορώ να δω πίσω από τις ταραχές,μια αναδυόμενη διάδοχη κατάσταση.
Όπως δε μπορώ να δω επίσης καμιά διάδοχη διοικητική λύση για την αγαπημένη μας ομάδα.
Τα έχω ξαναγράψει για την ΑΕΚ.
Ισχύουν τα ίδια ακριβώς.

Τα πρώτα τρία θύματα του ΔΝΤ,ήταν νέοι εργαζόμενοι άνθρωποι,που πήγαν να βγάλουν το μεροκάματο πάνω από όλα.
Αυτοί που τους οδήγησαν στην ασφυξία και κατόπιν στο θάνατο,αλήθεια πώς να αισθάνονται τώρα?
Αφού είναι αγωνιστές και παλεύουν για το καλό του τόπου,γιατί δεν βγήκαν να αναλάβουν την ευθύνη,όπως κάνει ένας Άντρας για τη ζημιά που προκαλεί,αλλά ακόμα είναι άφαντοι και κρύβονται?
Αν υπάρχει η παραμικρή ιδεολογία να τους διέπει,γιατί την αφήνουν σε λήθαργο?
Φοβούνται να μη σαπίσουν σε καμιά φυλακή?
Ενώ δε φοβούνται να σπείρουν το θάνατο?
Τι να πει κανείς!!!
Ο θεός να βάλει το χέρι του.
Αλίμονο σ' αυτούς που έμειναν.
Αλήθεια, η ΑΕΚ δεν έχει καμία μα καμία σημασία,όταν στη καθημερινότητά σου δε μπορείς να βρεις ανθρώπους να συμμαχήσεις,να συναγωνιστείς για να κάνεις τα οποιαδήποτε όνειρά σου πραγματικότητα.
Συλλυπητήρια στις οικογένειες των θυμάτων.
Ο χρόνος θα γιατρέψει το κενό που τους άφησαν και κανένας άλλος.