ΑΕΚ - Λεβαδειακός και το προφίλ του πρίγκηπα

Το μυαλό μου έχει κολλήσει κι έμεινε στο περσινό 0-0 της Λιβαδειάς,με τα τρία δοκάρια και το χαμένο πέναλτι που είχαμε,στα πρώτα παιχνίδια του Ντούσαν στην ομάδα μας μετά την επιστροφή του.
Αύριο τον αντιμετωπίζουμε στο ΟΑΚΑ,αλλά στο μεσοδιάστημα τον νικήσαμε με 3-1 στην Αθήνα κι ελπίζω και φέτος να επαναλάβουμε το περσινό σκορ,αλλά και μια καλή εμφάνιση.
Έχουμε κάποιες απουσίες πάλι,αλλά μεγάλη ομάδα είμαστε και πρέπει να μάθουμε να κερδίζουμε κάτω από οποιεσδήποτε συνθήκες και καταστάσεις,ομάδες του βεληνεκούς της Λιβαδειάς.
Αυτό φυσικά το έλεγε και το λέει πρώτος ο Ντούσαν κι από αυτόν το μάθαμε και στη πράξη.
Ποτέ δε χρησιμοποίησε τις απουσίες σαν δικαιολογία.
Προσπερνώ το αγωνιστικό και δε πάω στο διοικητικό κομμάτι - που όπως σας έχω ξαναγράψει το απεχθάνομαι - διότι θέλω σήμερα να αναφερθώ στον Ντούσαν Μπάγεβιτς,με το τρόπο που τον είδαν και τον βλέπουν τα δικά μου μάτια.
Εξάλλου το διοικητικό ουσιαστικά τελείωσε από προχθές,με την προς το παρόν ακούσια παράδοση της ομάδας στον κύριο Κοζώνη.
Κάποτε εμείς οι πιο παλιοί,θαυμάσαμε έναν τεράστιο επιθετικό ποδοσφαιρικό δίδυμο,που η θεά τύχη επέλεξε να παίζει για την ΑΕΚ.
Μαύρος και Μπάγεβιτς.
Το τι είδαν τα ματάκια μας αγαπητοί νεότεροι φίλοι τότε,δεν είναι άξιο περιγραφής,διότι δεν υπάρχουν λόγια να περιγράψεις εκείνη τη μαγεία ποδοσφαίρου.
Εξάρες σε ντέρμπι,νταμπλ,πολλά γκολ,θέαμα,τρομερές για την εποχή πορείες στην Ευρώπη,γεμάτο γήπεδο,παροξυσμός στη κερκίδα,αποθέωση συνεχώς των πρωταγωνιστών κτλ.
Κατ' εμέ μια από τις δύο κορυφαίες ΑΕΚ όλων των εποχών.
Μετά από κάποια χρόνια ποδοσφαιρικής πανδαισίας,ήρθε το πρώτο πικρό αντίο για μας,με την αποχώρηση του τεράστιου παγκόσμιου ποδοσφαιριστή Ντούσαν Μπάγεβιτς και την επιστροφή στη πατρίδα του.
Παρόλο που ήμασταν και παραμένουμε μεγάλη ομάδα - τότε ήμουνα και μικρός - η στεναχώρια μου για τη φυγή του ήταν τεράστια.
Με παρηγορούσε μόνο η φράση που είπε στο αεροδρόμια λίγο πριν φύγει:
"Θα ξαναγυρίσω".
Δε μπορώ να θυμηθώ για πόσες μέρες δεν ήμουνα καλά.
Τέλος πάντων,έφυγε ο Ντούσαν και σιγά σιγά περάσαμε στα λεγόμενα πέτρινα χρόνια μας.
Σταμάτησαν οι τίτλοι,το θέαμα απλώς υποφερόταν,ο κόσμος συρρικνώθηκε στις κερκίδες,οι ποδοσφαιριστές μας - πλην δύο τριών σταθερών αξιών - ήταν μέτριοι,δε βάζαμε εύκολα γκολ,το 83 στο τελικό κυπέλλου Ελλάδος που κατακτήσαμε,με το ΠΑΟΚ,ο γερασμένος αλλά τεράστιος Γιώργος Κούδας εκείνη τη μέρα,μας έκανε κουδούνια κτλ.
Έτσι συνεχίστηκε η μέτρια πορεία της ΑΕΚ,ώσπου ένα καλοκαίρι ο τότε πρόεδρος της ΑΕΚ Στράτος Γιδόπουλος,μας φέρνει τον ανερχόμενο προπονητή πια,Ντούσαν Μπάγεβιτς.
Ο κόσμος τότε στην αρχή ήταν δύσπιστος και με το δίκιο του.
Άλλο μεγάλος παίχτης κι άλλο μεγάλος προπονητής.
Το ένα δε συνάδει το άλλο.
Επειδή τότε ζούσα στη Βόρεια Ελλάδα,είχα τη τύχη να βλέπω εκείνα τα χρόνια του μονοπωλίου της ΕΡΤ και ΥΕΝΕΔ στην Ελλάδα,ένα κανάλι των Σκοπίων με σήμα καμπάνα στη Κεντρική Μακεδονία - για δικούς τους προπαγανδιστικούς λόγους - κι εκμεταλλεύτηκα το γεγονός για δυο χρονιές περίπου,να βλέπω τον Ντούσαν και τον Βλάντιτς στη Βελέζ,να κάνουν καλή πορεία και να έχουν συχνά τηλεοπτική κάλυψη οι αγώνες τους.
Βεβαίως κι έβλεπα τη Βελέζ της ενιαίας ακόμα τότε Γιουγκοσλαβίας,την υποστήριζα λόγω της έμμεσης σχέσης της με την ΑΕΚ κι εκεί παρακολουθούσα από το 1983 και τον Μπάγεβιτς σα νέο προπονητή.
Είχα μάθει και λίγα Σέρβικα από τη τηλεόρασή τους - τα βασικά για το ποδόσφαιρο- και καταλάβαινα πάνω κάτω και τις ειδήσεις τους.
Υπάρχει μια λεπτομέρεια που δε θυμάμαι καλά κι αν κάποιος το γνωρίζει ας μου το θυμίσει,που αφορά τον Ντούσαν.
Νομίζω πως ήταν και προπονητής στην Εθνική Ελπίδων της Γιουγκοσλαβίας πριν έρθει στην ΑΕΚ.
Κάποια στιγμή έφυγα από τη πατρίδα μου κι έχασα τη δυνατότητα να βλέπω το MTV(makedonia TV) κι έχασα την εξέλιξή του.
Λοιπόν ήξερα ότι ο Ντούσαν ήταν ένας ανερχόμενος νέος προπονητής πριν έρθει στην ΑΕΚ και όταν πάτησε το πόδι του στο αεροδρόμιο,ήμουνα μές στη τρελή χαρά που εκπλήρωσε αυτό που είπε όταν έφυγε σα ποδοσφαιριστής.
Είπαμε όμως ο πολύς κόσμος ήταν δύσπιστος και δε πίστευε ιδιαίτερα στον Ντούσαν σα προπονητή,διότι δεν ήταν και τεράστιο όνομα.
Παράλληλα ο Ολυμπιακός έπαιρνε ότι καλύτερο κυκλοφορούσε σε όνομα εκείνη τη περίοδο.
Έρχεται και η ήττα από το Πανιώνιο με 1-0 στο πρώτο του ματς στο πάγκο της ΑΕΚ κι έδεσε το γλυκό.
Φυσικά η συνέχεια ήταν πολύ διαφορετική.
Επειδή έχω και υποχρεώσεις με την οικογένειά μου,πρέπει να διακόψω.
Θα το συνεχίσω στην επόμενη ανάρτηση....