Έντεκα εμείς έντεκα κι αυτοί...

Ίσως ακόμη μόνο για ένα ημίχρονο και κάτι,αλλά η ΑΕΚ ανεβαίνει και πείθει σιγά σιγά.
Αυτό είναι μια πρόγευση του τι θα ακολουθήσει στη πορεία.
Θα παίξουμε μεγάλη μπάλα όταν θα κάνουμε μια δυο νίκες πολύ εύκολες,ανεξαρτήτως αντιπάλου.
Όταν δηλαδή θα αξιοποιούμε μέσα από τα παιχνίδια αποτελεσματικότερα τις ευκαιρίες που ευτυχώς δημιουργούμε κατά συρροή.
Εκτός του Μέσι,αν ήταν οποιοσδήποτε άλλος παίχτης της Μπαρτσελόνας - της ομάδας μοντέλο κι ορισμού του απλού ποδοσφαίρου - στη θέση του Τζιμπούρ κατά το πρώτο μας γκολ,εννιά στις δέκα φορές θα γύριζαν τη μπάλα στον σέντερ φορ κι ας χανόταν μοναδική ευκαιρία...
Ο Μέσι είναι απρόβλεπτος,αλλά είναι και άλλη κλάση,δε συγκρίνεται με κοινό ποδοσφαιριστή.
Ο Τζιμπούρ όμως είναι Τζιμπούρ και τίποτα παραπάνω κι όπως εξάλλου δήλωσε κι ο ίδιος μετά το τέλος του αγώνα: "Αυτός είναι ο Τζιμπούρ".
Διαφωνώ κάθετα με την ατομικότητά του κι ας πετυχαίνει σπάνιας ομορφιάς γκολ.
Το θέμα είναι να παίζει σωστά... και για μένα δε παίζει...
Το ποδόσφαιρο αλάνας δεν υπάρχει πλέον.
Όμορφο,αλλά ξεπερασμένο.
Το πέναλτι που έχασε χθες ήταν πολύ καλά χτυπημένο,σε σχέση με το χαμένο πέρσι στο Καυταντζόγλειο.
Ήταν μεγάλη απόκρουση και ικανότητα του αντίπαλου γκολκήπερ.
Μπράβο στον τερματοφύλακα της Χάιντουκ,αλλά και στην νεανική με ταλέντο ομάδα της.
Ήταν όμως θέμα χρόνου για την ΑΕΚ να ξεκλειδώσει τον ενθουσιώδη τρόπο παιχνιδιού της.

Παρακαλώ πολύ τους πολυπληθείς φιλάθλους μας να δίνουν το παρόν μαζικότερα στο ΟΑΚΑ...
Θα αρχίσουμε τα πάρτι και τους χορούς οσονούπω και δε λέει να τα χάνουμε.
Καλή συνέχεια...

Υ.Γ.
Πρέπει να καταλάβουμε επιτέλους όλοι οι ΑΕΚτζήδες ανεξαιρέτως,ότι ποτέ δε παίζουμε στο γήπεδο χωρίς αντίπαλο,όπως ποτέ δε πας στο πόλεμο, δίχως εχθρό...
Θα το πληρώσουμε ακριβά και με το παραπάνω αν υποτιμούμε συνεχώς τους αντιπάλους μας.
Έντεκα εμείς έντεκα κι αυτοί...