Έχει χαθεί ο Αθλητισμός προς τέρψιν του επαγγελματισμού

Κάτι που θέλω να επισημάνω και όλο το ξεχνάω.
Φανταστείτε ότι είστε ας πούμε η Α' αδύναμη ποδοσφαιρική ομάδα της Superleague και μάχεται για τη σωτηρία της όσο γίνεται πιο νωρίς ή προς το τέλος κι αν τα καταφέρει τελικά.
Βάζεις το πρόγραμμα κάτω και βλέπεις.
Παίζεις κάποια στιγμή με ΠΑΟΚ πρώτα,στη συνέχεια με ΑΕΚ και τελειώνεις με γαύρο στο τέλος της τριάδας των αγώνων παλούκι.
Σκέφτεσαι σαν σοβαρός προπονητής:
Χαμένα ματς είναι αυτά,ευκαιρία για δοκιμές,για αλλαγές,για ξεκούραση των λίγων και καλών μας βασικών,για ευκαιρίες σε νέους κι άπειρους ποδοσφαιριστές και στο τέλος ότι αρπάξουμε από πόντους κι αν πάρουμε έστω κι έναν.
Αν δεν πάρουμε ούτε μισό πόντο δεν έγινε και τίποτα.
Έτσι δεν έχουμε να χάσουμε τίποτα ρισκάροντας τρία χαμένα θεωρητικά ματς.
Και κατεβαίνεις ως ομάδα να παίξεις με όλα όσα έγραψα και σκέφτεται εκ των προτέρων ο εκάστοτε προπονητής.
Με άγνοια κινδύνου,χωρίς άγχος κι ότι βγει.
Πας λοιπόν κι έχεις τον αναπληρωματικό γκολκίπερ να αρπάζει την ευκαιρία από τα μαλλιά,θέλοντας να αναδειχτεί να πείσει τον κόουτς ότι αξίζει θέση στην ενδεκάδα και στοχεύοντας μακροπρόθεσμα σε μεγάλη μεταγραφή.
Έχεις επίσης τους πιτσιρικάδες που δοκιμάζεις πρώτη φορά σε επίσημο παιχνίδι,να βγάζουν τα μάτια τα δικά σου πρώτα και μετά των αντιπάλων.
Βλέπεις μέχρι και τον τυφλό να βλέπει,όπως λέει κι ο σοφός λαός μας.
Σκέφτεσαι ως προπονητής:
Αυτοί πότε έμαθαν να παίζουν έτσι?
Στις προπονήσεις δε κάνουν ούτε για την Β' ομάδα μας και σήμερα κάνουν για τη Μπαρτσελόνα?
Τόσο μεγάλο κίνητρο έχουν ώστε να ελκύσουν τους μεγάλους επαγγελματικούς συλλόγους για πάρτη τους?
Δηλαδή όλα τα κινεί το χρήμα?

Κι απαντώ:
Tα πάντα και τους πάντες δυστυχώς κινεί το χρήμα.
Κάνει τυφλούς να βλέπουν,κουτσούς να περπατούν,στραβούς να ισιώνουν...
Δυστυχώς κανείς δε παίζει για τη φανέλα πια ή για τη ψυχή της μάνας του.
Πώς να ορθοποδήσει μια ερασιτεχνική ομάδα όταν αμείβει τους αθλητές της με ένα αναψυκτικό κι ένα κρουασάν?
Πώς να τους πείσει για το μεγαλείο του αθλητισμού?
Αυτόν που πρώτοι διδάξαμε και τελευταίοι μείναμε!!!
Πώς να βγάλουμε αθλητές μετά και να μάθουν ότι δεν είναι αυτοσκοπός τα χρήματα?
Εδώ έχεις μικρά παιδιά σε μικρότερα τμήματα αθλημάτων,σε φυτώρια και σκέφτονται πως θα παίξουν μπάλα για να πάνε στη Μπαρτσελόνα για τη δόξα και τα χρήματα!!!
Τι να λέμε τώρα?
Έχουν αλλοιωθεί τα πάντα...
Οι ηθικές αξίες χάθηκαν από μας, επειδή τις αφήσαμε πρώτοι εμείς.
Για να μην μακρηγορώ κι επειδή γράφω ένα κείμενο που δεν είναι καθαρά ποδοσφαιρικό και κουράζω,άσχετα αν έχει άμεση σχέση μ' αυτό αλλά και με τα ρεζιλίκια του μπάσκετ,
θέλω να επιστήσω τη προσοχή στην ομάδα μας,να μην υποτιμήσει κανέναν από τους θεωρητικά μικρούς μας αντιπάλους,διότι η παραμικρή υπεροψία μας έναντι των αμούστακων παιδιών ή των κατώτερων ποιοτικά συναδέλφων ποδοσφαιριστών τους,θα έχει αντιστρόφως ανάλογα αποτελέσματα.
Και η σειρά των αγώνων των αντιπάλων μας είναι ίδια με την προαναφερθείσα:
ΠΑΟΚ-ΑΕΚ-Γαύρος... με ότι κι αν σημαίνει αυτό....