Είναι κάτι παιδιά που δε γίνονται άντρες

Χθες βράδυ ήρθε μια εύκολη σχετικά νίκη,αλλά είναι από αυτές που βαράνε το καμπανάκι για κακές εμφανίσεις.
Δε θέλω να χρεώσω κάτι στον Αραούχο μόνο,αλλά ήταν χθες για πρώτη του φορά,πάρα πολλά κακός.
Αιτία θέλω να πιστεύω ότι ήταν η γκέλα που έκανε στο γκολ δώρο που κάναμε στον Πανόπουλο και του δώσαμε λαβή για να ξαναβγάλει ανακοινώσεις εναντίον της διαιτησίας.
Κάτι που όφειλε να κάνει και στο πρώτο μεταξύ μας παιχνίδι στα πηγάδια της Ξάνθης.
Εκεί θα τον είχα μάγκα.
Τώρα ξεφτιλίζεται.
Όπως έγραφα και πιο πάνω ο Αραούχο μετά τη λάθος πάσα που έκανε,ήταν μακρά ο πιο αναξιόπιστος παίχτης μας,από εκεί που έως τώρα ήταν από τους σταθερότερους.
Δε νομίζω να σημαίνει κάτι αυτό,απλώς δε τον ήθελε η βραδιά.
Θα επανέλθει στο επόμενο ματς.
Τον πάω πολύ όμως τον μπαγασάκο.
Έπεσα έξω φυσικά στο ότι δε προηγηθήκαμε νωρίς με κεφαλιά του Μπλάνκο,παρόλο που σκόραρε ο ίδιος παίχτης δυο φορές χθες και σχετικά γρήγορα,αλλά με πέναλτι στο οποίο δεν αποβλήθηκε ο τερματοφύλακας της Σκόντα Ξάνθης ως όφειλε,άσχετα αν ήταν ή δεν ήταν.
Εφόσον το έδωσε έπρεπε να αποβληθεί ο τελευταίος παίχτης.
Από εκεί και πέρα ο Λεονάρντο πλησιάζει στο να πάρει τη φανέλα βασικού σπίτι του,διότι χθες ήταν καλός και το είχα γράψει πριν τον αγώνα ότι θα είναι καλός.
Με δικαίωσε κι ο Μπλάνκο και από εδώ και πέρα θα προσπαθήσω να μαντέψω τα νούμερα του τζόκερ,μπας και φτιαχτιούμε οικονομικά.
Καλά είναι τα λεφτά,αλλά τι να τα κάνεις όταν πας για διασκέδαση και δε ξέρεις αν θα γυρίσεις ζωντανός σπίτι?
Αναφέρομαι στα θύματα της θύρας 7 του Καραϊσκάκη,όπου συν των ολυμπιακών οπαδών είχαμε και δύο δικούς μας.
Αιωνία τους η μνήμη.
Το οφείλουμε σε νεκρούς συνανθρώπους μας,ασχέτως αν κάποιοι λίγοι δε σέβονται το θεό κι όχι τους δυο ΑΕΚτζήδες.
Δικαίωμά τους να ζουν στη καφρίλα.
Ξαναγυρνώ στα καθαρά αγωνιστικά θέματα του κακού μας χθεσινοβραδινού αγώνα και θέλω να σας αναφέρω κάτι που δε μου αρέσει καθόλου.
Όταν είχαμε τη σούπερ ομάδα με τον Μπάγεβιτς στο πάγκο,είχαμε ένα μεγάλο προσόν πέρα από τους πολύ μεγάλους ποδοσφαιριστές.
Πιέζαμε τον αντίπαλο πολύ ψηλά με αλληλοβοήθειες και ώσπου να έρθει η μπάλα στο κέντρο του γηπέδου,την είχαμε κερδίσει άνετα.
Η άμυνά μας τότε δεν είχε τα ζόρια τα σημερινά,γιατί δεν αφήνανε οι επιθετικοί και μέσοι μας να φτάσει η μπάλα εύκολα στη περιοχή μας.
Αμυνόμασταν έξυπνα και συνολικά ως ομάδα τότε και με ποιοτικότερους ποδοσφαιριστές ως προς τη δημιουργία από τους σημερινούς και οι πάρα πολλές επιθέσεις που βγάζαμε ανά παιχνίδι,αξιοποιούνταν στο έπακρο από τους πολύ καλούς κι εύστοχους επιθετικούς μας.
Φέτος διαπιστώνω ότι ενώ η ομάδα κάπου πάει να κάνει το ίδιο,στη συνέχεια το εγκαταλείπει.
Το εγκαταλείπει διότι διαισθάνομαι ότι δεν υπάρχει στην ομάδα ομοψυχία και σύμπνοια μεταξύ των κακομαθημένων ξένων παιχτών μας αλλά και των Ελλήνων με πολλούς ξένους.
Δε ξέρω παρασκήνια και σκηνικά πίσω από τις κάμερες,απλώς το διαπιστώνω στο γήπεδο με τις συμπεριφορές των παιχτών μας.
Δεν έχω δει ποτέ φέτος τρεις παίχτες στο κέντρο να πέφτουν στη μπάλα όταν δε θα μπορούν οι δύο να παγιδέψουν τον αντίπαλο ποδοσφαιριστή.
Δεν υπάρχει η αλληλοβοήθεια ή το τρίτο χέρι(πόδι μάλλον).
Αυτό που λέω θα σας το αποδείξω διαφορετικά.
Σε ένα παιχνίδι φέτος παίξαμε για τα τελευταία 20 λεπτά με 7/11 Έλληνες ποδοσφαιριστές.
Με τον ΠΑΣ και το είχα σχολιάσει στην ανάλογη ανάρτηση της τρέχουσας τότε αγωνιστικής.
Ξεκινήσαμε ενδεκάδα με 6/11 Έλληνες συν το Λαγό γύρω στο 70 λεπτό.
Από το σημείο εκείνο και μετά είδαμε σωστή ομάδα Μπάγεβιτς.
Πρέσινγκ με αλληλοβοήθειες αλλά και με συνεχόμενες αλληλοκαλύψεις και πάρα πολλά κλεψίματα μπάλας ως το κέντρο του γηπέδου,με αποτέλεσμα να βγάζουμε πολλές επιπλέον επιθέσεις κι αντεπιθέσεις και να φτάσουμε στο σημείο να κάνουμε γύρω στις 7-8 καλές ευκαιρίες κι ένα γκολ την ίδια ώρα που ο αντίπαλος προπονητής Αναστόπουλος έχανε,ήθελε να ισοφαρίσει και είχε μία καλή ευκαιρία.
Αλλά εκείνη την ώρα στην ομάδα υπήρχαν πολλοί παίχτες που μιλάνε την ίδια γλώσσα ψυχικά και συμπαρασύρανε και τους τέσσερις αλλοδαπούς.
Αυτό συμπεραίνω από τα λίγα που γνωρίζω και από όσα παρακολουθώ.
Χθες έβλεπα τον Χ παίχτη μας να πρεσάρει και να μην υπάρχει άλλος να τον βοηθήσει να τον παγιδέψουν.
Δε μιλώ για ανύπαρκτο τρίτο.
Μακριά οι γραμμές μας και υποτονικές.
Νομίζω επίσης κάποιοι ξένοι παίχτες μας βαρόμετρα,υποτιμούν τους αντιπάλους τους.
Νομίζουν ότι με μια ενέργειά τους θα πάρουμε το ματς αέρα.
Αντί αυτού υποτιμούν συνεχώς τη νοημοσύνη των συμπαικτών τους που τρέχουν μόνοι τους κι αβοήθητοι να καλύψουν τα τεράστια κενά που δημιουργούν οι βεντέτες μας.
Είναι θέμα νοοτροπίας και παιδείας που πιστεύω ότι δεν έχουν.
Δεν υπακούν σε συστήματα,αλλά στο ταλέντο τους.
Το παίζουν Μαραντόνες.
Εδώ καταλογίζω ευθύνη στον προπονητή μας Ντούσαν Μπάγεβιτς που δε τους στέλνει από εκεί που ήρθαν.
Όλους αυτούς που κοροϊδεύουν τους συμπαίχτες τους,αλλά κι εμάς που πληρώνουμε.
Παλιά αυτά δε περνούσαν στον Μπάγεβιτς και πάντα έβγαινε δικαιωμένος και νικητής.
Τους έστελνε όλους για πατατάκια,φέτος γιατί κάνει υπομονή και τους ανέχεται?
Ντούσαν σκέψου το.
Μια σου λέξη είναι προς αυτούς.
Δε τους έχουμε ανάγκη.
Έτσι κι αλλιώς η χρονιά δε πήγε καλά κι αυτοί δε λένε για δεύτερη χρονιά να αλλάξουν μυαλά.
Ελπίζεις τη δεύτερη θέση και καλά κάνεις και ίσως σκέφτεσαι ότι θα σε βοηθήσουν όταν πρέπει στα ματς ντέρμπι των play off.
Εξάλλου από όσα έχουν δείξει,μόνο για τα ντέρμπι είναι καλοί.
Τα ντέρμπι όμως δε λένε τίποτα αν σκοντάφτεις στα υπόλοιπα παιχνίδια.
Δώρο άδωρο είναι.
Αν αποφασίσεις να τους στείλεις από εκεί που ήρθαν και τώρα,θα έχεις την απόλυτη στήριξή μας σε ότι κι αν κάνεις κι ας γαβγίσει ο εν δυνάμει αόρατος.
Τουλάχιστον εσύ είσαι εδώ και δε παζαρεύεις το πως και γιατί,ούτε μετράς και υπολογίζεις την αξία της μεγάλης καριέρας σου.
Αλλά είπαμε παιδάκια.
Μπλέξαμε παντού με κακομαθημένα παιδάκια κι όχι άντρες.