BATE BORISOV - ΑΕΚ φαν του καλού ποδοσφαίρου

Έχω ξαναγράψει,πως αν βλέπω τους ποδοσφαιριστές μας να γυαλίζει το μάτι τους,δε φοβάμαι τίποτα.
Ελπίζω να το δω και σήμερα το βράδυ αυτό.
Τίποτα άλλο δε θέλω να γράψω σαν progame.
Όποιος και να παίζει το ίδιο μου κάνει,τους θεωρώ όλους παίχτες της ΑΕΚ,άρα είναι και οι καλύτεροι του κόσμου.
Όποιο σύστημα και να παίξουμε,με αφήνει παγερά αδιάφορο.
Το δικό μου σύστημα είναι να γυαλίζει το μάτι.
Σας πληροφορώ πως υπερνικάει τις όποιες αδυναμίες κι εμπόδια υπάρχουν στην ομάδα και τη κάνει να μοιάζει ανίκητη.
Είχα πει πως θα συνεχίσω τη προηγούμενη ανάρτησή μου κι αυτό θα κάνω,μετά τη μικρή διακοπή για τον αγώνα με την BATE BORISOV.
Είναι δύσκολο να πεις ξεκάθαρα τι προτιμάς σαν φίλαθλος της ΑΕΚ.
Θέαμα ή νίκη?
Εμείς οι λίγο παλιότεροι που προλάβαμε την ΑΕΚ με τον Ντούσαν προπονητή στην ομάδα μας,πανηγυρίσαμε με τη ψυχή μας τέσσερα πρωταθλήματα.
Αυτά θα τα θυμόμαστε μέχρι να πανηγυρίσουμε τα επόμενα.
Αυτό όμως που μου έχει μείνει χαραγμένο για πάντα στο μυαλό και μιλάω πολύ ειλικρινά,είναι τη διαστημική μπάλα που παίξαμε τα δύο επόμενα χρόνια και δε πήραμε τίτλο.
Δε μπορώ να πω ότι αλλάζω τα τέσσερα πρωταθλήματα με τη χρυσή διετία,είναι δύσκολη η επιλογή.
Με τα πρωταθλήματα ήμουν ευχαριστημένος,με τη καλύτερη μπάλα όμως που παίχτηκε ποτέ από Ελληνική ομάδα,ήμουν ευτυχισμένος.
Κάποιοι άλλοι λίγο μεγαλύτεροι,προλάβαν την εποχή Μπάρλου και θαυμάσανε εκείνη τη επίσης μεγάλη ομάδα που είχαμε.
Τη τελευταία δεκαετία που παραμένουμε άτιτλοι,κατά διαστήματα είδαμε ωραία μπάλα.

Ανέκαθεν,επειδή η ΑΕΚ μόνη της έχει ανεβάσει το πήχη του θεάματος πολύ ψηλότερα από οποιαδήποτε άλλη Ελληνική ομάδα(παίζει δίχως αντίπαλο εδώ),δημιουργούσε άθελά της,ποιοτικούς θεατές,που είδαν χορταστικό ποδόσφαιρο,υψηλών προδιαγραφών θέαμα και φυσικά δε μπορούν προς το παρόν να το ξαναδούν.
Έκανε με λίγα λόγια,οπαδούς με απαιτήσεις που να αγγίζουν υψηλά στάνταρ απόδοσης στο γήπεδο.
Κι εξαιτίας του γεγονότος πως τους λείπει αυτό,δημιουργήθηκε μια παράλογη κατάσταση στην ομάδα.Όλοι ζητάνε ευθύνες από όλους κι από όλα.
Η στέρηση(και τίτλων),έφερε υστερία.
Και αυτό που στατιστικά,χρήζει προσοχής,είναι πως παρά τη σπουδαία μπάλα που έχουμε παίξει κατά καιρούς,δεν έχουμε πάρει τους ανάλογους τίτλους,σε σχέση πάντα με τους δύο μεγαλύτερους εκ των αντιπάλων μας.
Αυτό κάτι φανερώνει,για τις πολύχρονες εξωποδοσφαιρικές δραστηριότητές τους και για τη δική μας παντοτινή αποχή,από παράκεντρα κέντρα αποφάσεων κι αλλοιώσεων αποτελεσμάτων αγώνων.
Η δική μας έγνοια σαν ομάδα,ήταν πάντα να παίζουμε καθαρό ποδόσφαιρο με θέαμα κι όχι μπάλα.
Τους τίτλους τους είχαμε πάντα σε δεύτερη προτεραιότητα,αφού εκ των προτέρων ξέραμε πως εξωδιοικητικά ήμασταν ανοχύρωτοι.
Κατά διαστήματα περάσαν κι από μας άνθρωποι,που μαγάρισαν την ΑΕΚ και που μοναδικός σκοπός τους ήταν να βγάλουν χρήματα.
Ευτυχώς λίγα ήταν τα πραγματικά λαμόγια,δυστυχώς όμως άφησαν μεγάλες πληγές.
Αν όλα αυτά τα άτιτλα χρόνια,παίρναμε ένα πρωτάθλημα και τυπικά στα χαρτιά(2007),δε πιστεύω πως θα άλλαζαν πολλά πράγματα στην ομάδα.
Αν όμως από τώρα,αρχίσουμε και προσφέρουμε θέαμα στο γήπεδο,μπορεί να ευχαριστήσουμε τον απαιτητικό κόσμο μας και να ελπίζουμε πως θα πολλαπλασιαστεί στις κερκίδες του ΟΑΚΑ.
Εν κατακλείδι θα προτιμούσα η ΑΕΚ με σειρά προτεραιότητας:
πρώτον να παίζει ποδόσφαιρο,να προσφέρει θέαμα,
δεύτερον να κερδίζει,
τρίτον,να κερδίζει πολύ άνετα,
τέταρτον,αφού θα ισχύσει το τρίτο(απαραίτητη προϋπόθεση),να πάρουμε πρωτάθλημα,
και πέμπτον(απαγορευμένο δια ροπάλου για μας,και ουτοπικό),να μπορεί να παίρνει πρωτάθλημα,δίχως ντε και καλά να προσφέρει θέαμα ή να έχει απαραίτητα καλή ομάδα.