Πόρνη μπάλα - Αφανείς ήρωες

Πόσο δίκιο είχε τελικά ο κύριος Ίβιτσα Όσιμ,με την περίφημη τότε φράση του,περί πόρνης μπάλας και που βιώσαμε στο πετσί μας το Σαββατοκύριακο!!!
Δύο δοκάρια και πολλές χαμένες ευκαιρίες για μας,αλλά τελικό σκορ 3-3 με τον αντίπαλό μας να έχει τρεις ευκαιρίες και τρία γκολ.
Αναφέρομαι στην ομάδα νέων της ΑΕΚ,που όπως και η μεγάλη ομάδα του Μπάγεβιτς πρόσφερε θέαμα,αλλά και πολλά καρδιοχτύπια,με τις ευκαιρίες προς στο τέλος του αξιόμαχου αντιπάλου μας.
Θέαμα πρόσφερε και η μεγάλη ομάδα του Πανθρακικού και βοήθησε στο να γίνει ένα ωραίο ανοιχτό παιχνίδι στο ΟΑΚΑ.
Ήταν αντικειμενικά όμορφος ο αγώνας,με σασπένς και αναγνώριση του αντιπάλου μας,με το ιπποτικό χειροκρότημα που εισέπραξε στο πολύ όμορφο δεύτερο γκολ τους,αλλά και την εν γένει συμπεριφορά των παιχτών του στο γήπεδο.
Όταν μια ομάδα κατεβαίνει δίχως άγχος στο γήπεδο,είναι εκ των πραγμάτων πάρα πολύ επικίνδυνη για τον οποιοδήποτε πιεσμένο αντίπαλο.
Με τέτοιες εμφανίσεις δύσκολα θα υποβιβαστεί η συμπαθητική ομάδα της Κομοτηνής,αλλά θα ξαναβρεθεί σε τέτοια μέρα και με χωρίς άγχος?
Δύσκολα,μόνο με μεγάλη ομάδα εκτός θα ξαναπαίξει ελεύθερα και πολύ καλά κι ελπίζω να τσιμπήσει και πόντους,προς και δικό μας όφελος,πέρα από το δικό της.
Όταν θα πρέπει να κερδίσει τους ανταγωνιστές της,δε θα προσφέρει ανάλογο θέαμα.
Ελπίζω τουλάχιστον να είναι ουσιαστική κι αποτελεσματική.
Γύρω στις είκοσι ευκαιρίες με καλές προϋποθέσεις για γκολ είχαμε,αλλά στο τέλος μας έκλεψε τις εντυπώσεις ο αντίπαλος με τα δύο δοκάρια που είχε για να ισοφαρίσει.
Αν κι αυτό το ματς έληγε όπως των νέων 3-3,θα μιλούσαμε για δίκαιο αποτέλεσμα ή όχι?
Ρητορικό το ερώτημα και η απάντηση καθαρά υποκειμενική.
Για τους νέους λέμε ατυχία και για τους μεγάλους λέμε χίλια δυο άσχημα που κέρδισαν,έστω και με αγωνία στο τέλος.
Σίγουρα ένα 3-3 φέρνει κόσμο στα Ελληνικά γήπεδα,ως θέαμα?
Διότι η γνώμη μου είναι, πως αν το ματς έληγε ισόπαλο με μεγάλο σκορ,την άλλη Κυριακή ούτε οι μισοί από όσους λίγους πήγαν τη Κυριακή στο ΟΑΚΑ,θα πήγαιναν.
Οξύμορο κι όμως αληθινό.
Η ουσία είναι πως ή έτσι ή αλλιώς,πήραμε τρεις πόντους,δίχως την εύννοια της διαιτησίας,με πολύ άγχος από τις συνεχόμενες ήττες και με πολύ κούραση,απόρροια της ελλιπής προετοιμασίας ορισμένων βασικών ποδοσφαιριστών μας,που ενσωματώθηκαν αργά στην ομάδα μας και δίνουν συνεχώς αγώνες με την ΑΕΚ ή τις Εθνικές ομάδες των χωρών τους.
Δύσκολη η περίπτωσή τους και θέλουν ειδική διαχείρηση.
Απόδειξη των όσων λέω,είναι ο Γιάχιτς,ένας θαυμάσιος πολυτάλαντος ποδοσφαιριστής με πολύ γερά πνευμόνια,σταθερή απόδοση,καλές θέσεις και πάσες στο γήπεδο και προχθές υστέρησε κατά πολύ από τα γνωστά του στάνταρ.
Σαφώς και χρειάζεται αποφόρτιση,όπως κι άλλοι ποδοσφαιριστές μας.
Πότε να προλάβουν όμως με τα συνεχόμενα και δύσκολα παιχνίδια που ακολουθούν?
Όσο για μας τους φιλάθλους της ΑΕΚ και για το αν προτιμάμε αποτέλεσμα ή θέαμα,θα αναφερθώ στην επόμενη ανάρτησή μου.

Ένας από τους λόγους που θαυμάζω και συμπαθώ τον Πανθρακικό,είναι ότι ακόμα δε ξέρω το όνομα του προέδρου του.
Κάτι λέει αυτό για το πως πρέπει να λειτουργεί μια διοίκηση ΠΑΕ στο χώρο του ποδοσφαίρου.
Αφανείς ήρωες.
Συνεχίζεται στην επόμενη ανάρτηση....