Ο ανώνυμος οπαδός της διπλανής κερκίδας

Αφού πέρασε και η ονομαστική μου γιορτή,επανέρχομαι με σκέψεις,για τη νέα τάξη πραγμάτων,που τείνει να εξελιχτεί σε επαναλαμβανόμενο παλιό σήριαλ με κακό τέλος κι όχι Αμερικάνικο.
Λίγο πολύ αναμενόμενα τα αποτελέσματα την Γενικής Συνέλευσης(Γ.Σ.)των μετόχων και δε θα μπορούσε να γίνει αλλιώς,κάτω από το καθεστώς της μη εύρεσης βιωσιμότερης λύσης για τη ΠΑΕ ΑΕΚ και της πίεσης του κόσμου για ενδεχόμενες ανακατατάξεις,που θα προκαλούσαν το κοινό αίσθημα,έστω και μέσω διαδικτύου.
Πόσες φορές έγινε η Γ.Σ. πρωί,όταν όλοι πρέπει να είναι στη δουλειά τους ή εκτός Αθηνών?
Έξυπνη η απόφαση των μετόχων για πρωινή συνέλευση,προς εκτόνωση της πίεσης.
Συγχαρητήρια στα λίγα παιδιά που ήταν στη Γράμμου,αλλά εκπροσωπούσαν ο καθένας τους χιλιάδες άλλους ανά το κόσμο.
Είχαν το αίσθημα της ευθύνης που κουβαλούσαν και ήταν άψογοι.

Πριν κάποια χρόνια,μας ήταν αδιανόητα σα φιλάθλους,ότι εν μέσω διασκέδασης,θα βρισκόμασταν στην "ευχάριστη" θέση να μαθαίναμε όρους της οικονομικής αγοράς,όπως αύξηση μετοχικού κεφαλαίου,μπάτζετ,γκόλντεν μπόϊς,δημιουργική λογιστική και άλλα τέτοια,αλλά η πείνα τέχνες κατεργάζεται.
Το κακό βέβαια είναι,πως μαθαίνουμε τους νέους όρους από τη πιάτσα κι όχι από ειδικούς επιστήμονες.
Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα ,στη χώρα που μεγαλούργησε η φιλοσοφία και η νομική επιχειρηματολογία από αρχαιοτάτων χρόνων,να δημιουργούνται διαφορετικές τάσεις αντίδρασης,εκφράζοντας η καθεμιά τη δική της ερμηνεία σε κοινό ζητούμενο.
Με λίγα λόγια έχουμε ένα κοινό στοιχείο που μας δένει.
Την ΑΕΚ.
Αντιδρούμε όμως διαφορετικά στην αντίληψη της συγκεκριμένης λέξης ο καθένας μας,διότι έχουμε και διαφορετικά ερείσματα και συμφέροντα, διαφορετικές επιρροές κι εμπειρίες.
Είναι απλό αυτό κατανοητό και φυσιολογικό ως προς το αποτέλεσμα.
Λαλούν πολλά κοκόρια κι αργεί να ξημερώσει.
Δεν υπάρχει όμως αυτός ο φορέας ή ο αρμόδιος τέλος πάντων,να πάρει το παιχνίδι πάνω του,να ενημερώσει υπεύθυνα και να πείσει το κόσμο,να τον συσπειρώσει γύρω από την ομάδα,δίχως πολλά λόγια,αλλά με πράξεις που να στοχεύουν στην αλληλεγγύη,και στην ανιδιοτελή αγάπη που θα πρέπει όλοι να νιώθουμε γι' αυτό το "σαράκι" μας και προπαντός να διαχωριστούν οι ρόλοι.
Ο καθένας στο πάγκο του.
Εμείς στη κερκίδα.
Η διοίκηση στα γραφεία της.
Οι παίχτες κι ο προπονητής στο γήπεδο.
Είναι πάρα πολύ εύκολο να γίνει,αν κάποιος αναλάβει να εμπνεύσει τους πάντες γύρω από την ομάδα και όλα να περιστρέφονται - μέσω αυτού - γύρω από την ομάδα.
Αυτός που θα αναλάβει κατά τη γνώμη μου πρέπει:
Να είναι τσαμπουκάς.
Να έχει όχι απαραιτήτως πολλά χρήματα.
Να έχει όραμα και στόχο.
Να είναι ικανός.
Να είναι "τρελός" με την καλή έννοια.
Να αγαπάει την ομάδα με πάθος.
Να είναι γάτος.
Να μη χαμπαριάζει κανέναν και τίποτα.
Να τον αγαπάει ο κόσμος και να τον εμπιστεύεται.
Να συμπαρασέρνει στο διάβα του,χιλιάδες κόσμου.
Να εμπνέει το κόσμο.
Να είναι ηγέτης.
Να είναι μάγκας.
Να υπογράφει με χρυσά γράμματα.
Να μπορεί να συγχωρεί τον εχθρό του.
Να έχει μεγαλείο ψυχής.
Να τιμά τη πατρίδα και τη θρησκεία του.
Να μπορεί να ρίχνει νερό στο κρασί του.
Να μπορεί να στηρίζει προπονητή,παίχτες και να τον εμπιστεύονται τυφλά.
Να μη μπορεί να παίζει ο κάθε τυχάρπαστος και χθεσινός μάνατζερ του κάθε Μπλάνκο και Σκόκο μαζί του.
Να μη καίει κάρβουνο.
Να μη λαδώνει αλλά να πετρελαιώνει.
Να τον λένε Δημήτρη.
Να τον λένε Μελισσανίδη.

Δεν είμαι της λογικής ο ταπεινός αλλά περήφανος ΑΕΚτζής να υποδεικνύω ή να παρακαλάω με το ζόρι οποιονδήποτε έχει τα πιο πάνω προσόντα να βγει μπροστά και να τον ακολουθήσω πιστά,
αλλά δράττομαι της ευκαιρίας να αναφέρω,ότι τα πιο πάνω στοιχεία (από όσους γνωρίζω κι όχι προσωπικά),τα έχει μόνο ο κύριος Μελισσανίδης.
Λυπάμαι και δε πίστευα ποτέ ότι ο ανώνυμος ΑΕΚτζής της διπλανής κερκίδας,θα έφτανα στο σημείο να πρότεινα ηγέτη για την ομάδα μας,αλλά όπως έκανα φροντιστήρια οικονομικών όρων για χάρη της ΑΕΚ,με την ίδια λογική προτείνω και παρακαλάω τον κύριο Μελισσανίδη,να ρίξει νερό στο κρασί του,να αφήσει στην άκρη όσα δε μπορεί να ξεχάσει και να κάνει αυτά που μπορεί για την ΑΕΚ.

Κύριε Μελισσανίδη.
Εδώ που έφτασα τώρα,δεν υπάρχει ντροπή.
Μπορεί και να με διαβάσεις.
Αν νομίζεις,ότι μπορείς να με πας σε άλλη διάσταση,να το κάνεις τώρα που πλησιάζουμε στο σημείο μηδέν και θέλω να πιστεύω και πραγματικά το ελπίζω,ότι δε θα χάσεις από μένα.
Αν δε μπορείς πάλι,μπες να βοηθήσεις.
Κάτι θα προσφέρεις με τις γνώσεις και την εμπειρία σου.
Δεν θα μου αρέσει όμως η αποχή σου και δε σου πάει.
Τα πολλά λόγια είναι φτώχεια.

Ο ανώνυμος οπαδός της διπλανής κερκίδας.