Φουλ Ελληνική επίθεση

Μετά από την μικρή ανακωχή που έφερε η καλή εμφάνιση με τον ΠΑΣ Γιάννενα,άρχισαν και πάλι τα βιολιά.
Μια ο Μπάγεβιτς,μια ο Αδαμίδης,μια οι υποψήφιοι δανεικοί ποδοσφαιριστές,κρατούν σε εγρήγορση τους οπαδούς μας,αλλά συνεχώς πάνω σε αναμμένα κάρβουνα.
Δεν είναι κατάσταση αυτή.
Μιζέρια κι αρρωστημένη νοοτροπία μπορεί να βγάζει αυτή η κινδυνολογία των ημερών,αλλά στην ουσία διακυβεύονται κρυφά προς στιγμή συμφέροντα,που με τη πρώτη ευκαιρία θα γίνουν πασίγνωστα.
Επειδή μου αρέσει να ασχολούμαι με ποδόσφαιρο κι όχι με ξένες για μένα δουλειές,θα ήθελα να σταθώ στο ματς της προηγούμενης Κυριακής και να σημειώσω ένα ακόμη αρνητικό στοιχείο για την ομάδα μας,τα πολλά και πάλι λάθη,αλλά και τα θετικά,με τις πολλές επιθέσεις,τα πιο πολλά κοψίματα από τον αντίπαλό μας - παρόλα τα λάθη - και τη κατοχή μπάλας που σαφώς είχαμε,η οποίο μεταφράζεται με τις πιο πολλές πάσες υπέρ μας.
Όλα αυτά έγιναν ελλείψει του Σκόκο και με το Μπλάνκο ωσεί παρών.
Δεν είναι φυσικά η πρώτη φορά φέτος,που βγάζουμε τέτοια στατιστική,απλώς είχαμε καιρό να τη δούμε.
Διότι κάποια στιγμή, - όπου είχαμε ανάλογες στατιστικές αλλά δε κερδίζαμε για χίλιους δυο λόγους τους οποίους έχω κατά καιρούς εξηγήσει - είχε πει ο Μπάγεβιτς πως η ομάδα θα αφήσει το θέαμα και θα κοιτάξει πρώτα την ουσία.
Φαίνεται όμως πως στο DNA των ΑΕΚτζήδων γράφει πρώτα θέαμα και αργά ή γρήγορα τελικώς θα επικρατήσει.
Έχουμε γαλουχηθεί σαν οπαδοί με απίστευτα και πολλά γκολ από μεγάλους σκόρερ κατά το παρελθόν,με ομάδες επιθετικογενείς,με πολύ καλό ποδοσφαιρικό θέαμα και πανελλαδικές αναγνωρίσεις ως οι δύο πληρέστερες ομάδες από τις τρεις που πέρασαν ποτέ από τα Ελληνικά γήπεδα.
Μία του Μπάρλου με τους Μπάγεβιτς Μαύρο παίχτες και μία του Μπάγεβιτς σαν προπονητή.
Η άλλη είναι ο ΠΑΟΚ του Κούδα.
Σημειωτέον πως και οι τρεις πληρέστερες ομάδες της ιστορίας του Ελληνικού ποδοσφαίρου,ήταν βασισμένες σε Έλληνες ποδοσφαιριστές.
Οι ξένοι τους ήταν λίγοι,αλλά πολύ καλοί.
Το αντίθετο με τώρα.
Απλώς τώρα συμπληρώνουν το ρόστερ μιας ομάδας,διότι είναι πιο φθηνοί.
Από τη στιγμή που η Ελλάδα κατέκτησε το EURO 2004,η τιμή των ποδοσφαιριστών της εκτοξεύτηκε στο παγκόσμιο ποδοσφαιρικό χρηματιστήριο κι έκανε τις ομάδες μας να στραφούν σε πιο φθηνές και ξένες λύσεις.
Υπάρχει φυσικά και η ελεύθερη διακίνηση αθλητών ανάμεσα σε κράτη μέλη της ΕΕ και ήρθε κι έδεσε η όλη κατάσταση.
Αντί να παράγουμε νέους ποδοσφαιριστές για να στελεχώσουμε τις ομάδες μας εκμεταλλευόμενοι τη μεγάλη ευκαιρία του EURO 2004,οι διοικήσεις έκαναν ακριβώς το αντίθετο.
Πήγαν κι αγοράσανε ότι πιο φθηνό και υποφερτό έβρισκαν.
Εξαίρεση ήταν ο Ντέμης Νικολαίδης.
Όταν ανέλαβε την ΑΕΚ το 2004 κι επειδή σαν Έλληνας ποδοσφαιριστής ήξερε πως να διαχειριστεί μια τέτοια Εθνική επιτυχία,στελέχωσε την ομάδα μας με ελάχιστους καλούς ξένους(Άλβες,Ασουνσάο,Σοάρες,Ζούλιο Σέζαρ κι ακόμα λίγους) και με πάρα πολλούς Έλληνες.
Η ενδεκάδα μας ξεκινούσε τουλάχιστον με 7-8 Έλληνες και είχαμε τη γνωστή άτυχη πορεία στο τέλος,με τον Ιωνικό του Βαγγέλη Βλάχου τότε.
Να μη τα αναπαράγουμε συνεχώς.
Αξιοσημείωτη και η προσπάθεια τότε του Ντέμη να μαζέψει νέα ταλέντα στην ΑΕΚ,κάποια των οποίων τον δικαίωσαν στο ακέραιο με την εξέλιξή τους(Παπασταθόπουλος,Πλιάτσικας,Γκέντζογλου,Ταχτσίδης).
Στη πορεία όμως όλα άλλαξαν.
Τη φετινή σεζόν 2009 -2010,ξεκινήσαμε με έναν Έλληνα ή και κανέναν αν δε θυμάμαι καλά κάποια στιγμή την ενδεκάδα.
Ενώ έχουμε το καλύτερο προπονητή για νέο Έλληνα ποδοσφαιριστή,εντούτοις δεν έχουμε το ανάλογο υλικό.
Οι ευκαιρίες στη ζωή μας είναι ελάχιστες κάθε φορά κι όποιος τις εκμεταλλεύεται έχει καλώς.
Για τους άλλους δε θα κλάψουμε.

Αν τόσα χρόνια μαζεύαμε σε ένα λογαριασμό τραπέζης όλοι μας από 10 ευρώ τη χρονιά για να κάνουμε γήπεδο,δε θα είχαμε τελειώσει τουλάχιστον τα μπετά?
Τα προβλήματά μας θα ήταν σαφώς λιγότερα εάν είχαμε δική μας έδρα.