Άρτος δίχως θέαμα

Εν μέσω πληρωμών,πάμε να παίξουμε τη Κυριακή το βράδυ ένα ακόμα ντέρμπι με τον ΠΑΟ.
Ανανεωμένος ο αντίπαλός μας φέτος,με το δικό μας Κώστα Κατσουράνη να αποτελεί το βαρόμετρο.
Σισέ και ο μεγάλος Ζιλμπέρτο,αποτελούν μια δυάδα ξένων που σπάνια συναντά κανείς στα Ελληνικά γήπεδα και ιδιαίτερα στην ίδια ενδεκάδα.
Τυγχάνει να παίζουν και οι δύο στο ΠΑΟ.
Όταν υπάρχουν λεφτά,πολλά μπορείς να κάνεις,αλλά ο ΠΑΟ δεν το εκμεταλλεύεται σωστά.
Δικό τους πρόβλημα όμως και δε μας αφορά.
Εμείς πάλι τα έχουμε ξαναπεί,πως μπορεί ποτέ να μην είχαμε πολλά χρήματα από πλούσιους παράγοντες,αλλά αυτό καθόλου δε μας επηρέασε στο να έχουμε κατά το παρελθόν,ανταγωνιστικές και καλύτερες ομάδες από τον αντίπαλό μας.
Το ότι θα πάμε να πάρουμε τη νίκη,εξυπακούεται,δε χρειάζεται ούτε συζήτηση ούτε ανάλυση.
Ελπίζω αυτή τη φορά,να γίνει ένα κακό ματς και να κερδίσουμε.
Καταλαβαίνετε όλοι πολύ καλά πως εννοώ το κακό και γιατί το γράφω.
Αυτό που δε θέλω,είναι να γίνει ένα καλό ματς και να χάσουμε.
Μπορεί να είμαι λάτρης του καλού ποδοσφαίρου,αλλά τι να το κάνω να παίζουμε καλά και να μη κερδίζουμε?
Για να υπάρχει γκρίνια στη κερκίδα?
Για να μην υπάρχει άνθρωπος να επενδύσει?
Για να μη μπορούμε να πρωταγωνιστούμε?
Για να μη μας υπολογίζουν οι διαιτητές?
Για να μας απαξιώνουν τα ΜΜΕ?
Να μας περνάνε με καμιά εικοσαριά βαθμούς,κατώτερες από μας ομάδες?
Γι αυτό σας λέω,νίκη και με όποιο τρόπο να είναι.
Ας ξαναθυμηθούμε τα σοφά λόγια του πρώην προπονητή μας Σάντος που έλεγε και λέει ο άνθρωπος: "Οι νίκες τρέφουν τις ομάδες..." και συμπληρώνω το αυτονόητο που δεν αναφέρει: "...κι όχι το θέαμα".
Άρα δεν ισχύει στη παρούσα περίοδο το "Άρτος και θέαμα".
Ευτυχώς για τον συνειδητοποιημένο πολίτη και δυστυχώς για τον θεατή της αρένας.